Η χαρακτηριστική φράση του Αμερικανού ακτιβιστή των πολιτικών δικαιωμάτων έδωσε το έναυσμα να αναρωτηθώ, αν τα απραγματοποίητα όνειρα μπορούν τελικά να μας «στοιχειώνουν». Ίσως να ακούγεται υπερβολική , απαισιόδοξη και παράτολμη αυτή η τοποθέτηση, αλλά η έκταση των ανεκπλήρωτων ονείρων μας, δρομολόγησε έστω και σε κάποιο βαθμό την πορεία της ζωής μας;
Σίγουρα τα όνειρα διαφέρουν από ηλικία σε ηλικία γιατί στα μικρά παιδιά δημιουργούνται με πάθος και πολύ συναίσθημα, σε αντίθεση με τα όνειρα των ενηλίκων που πιθανόν να τοποθετούνται στην ορθολογιστική κλίμακα λόγω των καταστάσεων που βιώνουν. Ωστόσο, η ονειροπόληση μπορεί να προσφέρει στον ίδιο τον οργανισμό νότες έμπνευσης , ευχαρίστησης και χαλάρωσης, νότες φωτεινότητας και εξέλιξης. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Έχοντας στο μυαλό μας ένα όνειρο είναι σαν να έχουμε θέσει έναν στόχο στην ζωή μας τον οποίο μπορεί απλά τον ονομάσαμε όνειρο. Νιώθουμε λαχτάρα, ένταση και είμαστε αποφασισμένοι να το υλοποιήσουμε ενεργοποιώντας το πείσμα και τον αυθορμητισμό μας , με συνοδοιπόρο την αγνότητα της ψυχής μας.
Εντούτοις, η έλλειψη πίστης στα όνειρά μας δημιουργείται συνήθως όταν δεν έχουν πραγματοποιηθεί τον καιρό που τα επεξεργαζόμασταν. Όταν σύμφωνα με τις δικές μας πεποιθήσεις, η «προθεσμία» ή το όριο για να γίνουμε μέρος του ονείρου έχουν περάσει, με αποτέλεσμα να μην δικαιούμαστε πλέον να «συμμετέχουμε» στην πραγματοποίησή του. Δεν τρέφουμε αυταπάτες, γιατί ξέρουμε ότι η μπορεί η ανασφάλεια να οδήγησε σε αυτό το αποτέλεσμα, που όμως αν αναλογιστούμε δεν είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι για την έκβασή του. Δεν είναι δηλαδή πάντα απόρροια κάποιων δικών μας λανθασμένων χειρισμών.
Μην σκέφτεστε ότι είναι αργά…απλά επαναπροσδιορίστε την σκέψη σας και πείτε στον εαυτό σας ξανά…Έχω ένα όνειρο και ένα στόχο…
*I have a dream ~ Martin Luther King (1963)