Ο Διονύσης Αγγελάκης στην εκπομπή «Jazz Corner» στις 2/11/2021 παρουσίασε τα πιο δημοφιλή jazz ακούσματα και μας εξιστόρησε μικρές ιστορίες γύρω από τους θρύλους της jazz και από άγνωστα περιστατικά. Κάποιες ιστορίες θα βρείτε εδώ ενώ μπορείτε να ακούσετε on demand την εκπομπή και όλες τις μικρές ιστορίες όσο στο mardou radio, μένουμε Μαζί στη μουσική της ζωής!
Θέλεις να είσαι μέρος της καλής ιστορίας ή της κακής;
Κυριακή, 25 Ιουνίου 1961. Οι Bill Evans Trio είχαν κλείσει να παίξουν στο Village Vanguard στην 7η λεωφόρο στο Μανχάτταν. Κατά τις 7.00 το απόγευμα ένα ταξί στρίβει από την Greenwich Avenue και μπαίνει στην 7η λεωφόρο. Λίγα μέτρα πιο κάτω από τη δεξιά πλευρά βρισκόταν το περίφημο jazz venue. Μπροστά στην είσοδο ήταν ένας Ιταλός πορτιέρης, ο Gigi.
Από το ταξί κατέβηκε πρώτα ο Scott Lafaro, ύστερα ο Paul ενώ ενώ ο τρίτος της παρέας μένει στο ταξί για να πληρώσει.
«Τι είστε εσείς ragazzi;» τους ρωτάει ο Ιταλός πορτιέρης.
«Οι μουσικοί που θα παίξουν απόψε φίλε, δεν βλέπεις τις θήκες που κουβαλάμε;» απαντάει ο Scott.
« Scusi ragazzi αλλά πως ξέρω ότι δεν κουβαλάτε τίποτα όπλα εκεί μέσα», είπε ο Ιταλός πορτιέρης, χασκογελώντας.
«Τέλος πάντων. Ακούστε έχετε έρθει πολύ νωρίς , ο κόσμος θα αρχίσει να έρχεται από τις 9 και εσείς, αν είστε αυτοί που λέτε ότι είστε, θα αρχίσετε στις 10.00, και τώρα ragazzi είναι μόλις επτά. Οπότε θα περιμένετε. Δεν μπορείτε να μπείτε, καπίτο;» είπε ο Gigi και γέλασε βροντερά.
Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε η πόρτα του ταξί που έκλεινε και στην άκρη του πεζοδρομίου εμφανίστηκε ο τρίτος της παρέας. Ήταν ένας άψογα ντυμένος άντρας με γκρί ανοιχτό κοστούμι και ταιριαστή γραβάτα, με όμορφα κοντά και καλοχτενισμένα μαλλιά. Ήταν ο Bill Evans.
«Billy, του λέει, δεν μας αφήνουν να μπούμε, είναι νωρίς λέει εδώ ο φύλακας». Ο Billy ίσιωσε την γραβάτα του, στερέωσε τα γυαλιά του στη μύτη που είχε αρχίσει να ιδρώνει από την ζέστη και πλησίασε τον φύλακα αρκετά κοντά και του είπε:
«Ξέρεις φίλε, όταν κανόνισα αυτό το show με το αφεντικό σου, μου είχε πει ότι ήταν πολύ ευτυχής που θα μας έχει απόψε να παίξουμε. Πολύ ευτυχής πραγματικά! Επίσης είπε ότι είναι σίγουρος ότι το show θα γράψει ιστορία αυτό το καλοκαίρι για το village. Εσύ τι θέλεις; Να είσαι μέρος της καλής ιστορίας ή της κακής ιστορίας; Διάλεξε».
Το Trio εκείνη τη βραδιά έπαιξε ένα από τα πιο ιστορικά live στην ιστορία της jazz. O κόσμος εκστασιασμένος από το περίτεχνο παίξιμο των μουσικών, τους καταχειροκροτούσε. Σε μια γωνία ο Gigi έβλεπε όλη αυτή την μαγευτική ατμόσφαιρα και χαιρόταν διπλά αφού και άκουγε τους υπέροχους αποψινούς του ήρωες, αναφωνώντας «Que meraviglioso!» αλλά κυρίως γιατί είχε κρατήσει την δουλειά του.
Όταν ο Miles Davis ένωσε δύο διαφορετικούς κόσμους
Από όποια οπτική γωνία κι αν επιλέξετε να δείτε τη δεκαετία του 1960, οι καθιερωμένες αξίες αμφισβητήθηκαν ανοιχτά, ανατράπηκαν και γενικά κλονίστηκαν – από την κρίση των πυραύλων της Κούβας μέχρι την άνοδο του αντιπολιτιστικού κινήματος, τις φοιτητικές ταραχές στο Παρίσι τον Μάιο του 1968 έως τις αυξανόμενες διαμαρτυρίες κατά του Βιετνάμ στις ΗΠΑ και την έλευση του χαπιού στην άνοδο της ροκ μουσικής.
Έτσι, σε μια δεκαετία που το μοτίβο άλλαζε, το Bitches Brew ήταν το άλμπουμ που συγκλόνισε περισσότερο τον κόσμο της μουσικής συνδυάζοντας τζαζ και ροκ. Μπορεί να υπήρχαν άλμπουμ πριν από το Bitches Brew που έκαναν ακριβώς αυτό, αλλά η θέση του Miles Davis στον κόσμο της τζαζ ενέκρινε την ένωση μεταξύ δύο φαινομενικά αντίθετων συντρόφων. Με το Bitches Brew το μήνυμα της τζαζ-ροκ μεταδόθηκε με τον πιο επίσημο τρόπο και ο ήχος της τζαζ άλλαξε για πάντα με ονόματα που καθόρισαν τον «νέο» κόσμο, όπως του Miles Davis, Wayne Shorter, Bennie Maupin, Joe Zawinul, Chick Corea, John McLaughlin, Dave Holland, Harvey Brooks, Lenny White, Jack DeJohnette, Don Alias and Jumma Santos στην ιστορική ηχογράφηση του 1969.
Photo credit: Daria Sannikova