Now playing:

Now playing:

Όπου είναι η καρδιά, είναι και το σπίτι μου

Μεγαλώνουμε και ζούμε στο σπίτι μας. Μικρό, μεγάλο, με κομφόρ ή όχι, δεν έχει σημασία. Το έχουμε διακοσμήσει, το έχουμε μεταμορφώσει στο δικό μας παράδεισο κάνοντας τους τοίχους, κάθε δωμάτιο και εξωτερικό χώρο να αποκτά καλαισθησία, πρακτικότητα και προσωπικότητα. Όταν φτάνουμε να ολοκληρώσουμε αυτό που έχουμε φανταστεί, αυτό που έχουμε επενδύσει μέσα σε αυτό, από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο, τότε αρχίζουμε να απολαμβάνουμε. Πρόσεξε…τότε! Μα πώς γίνεται αυτό; Αφού όλα έγιναν όπως τα έχουμε φανταστεί και προγραμματίσει.

Δυστυχώς, υπάρχει η πεποίθηση πως όταν αποκτήσουμε τα υλικά αγαθά που ονειρευόμασταν ή όταν ικανοποιούμε τις «υποτιθέμενες» ανάγκες όπως αυτές ορίζονται από την πλειοψηφία των ανθρώπων, μόνο τότε είμαστε πλήρεις και ευτυχείς – και για κάποιους άλλους, πετυχημένοι.

Κοίτα γύρω σου, όχι πολύ μακριά, κοίτα δίπλα σου. Περιστοιχίζεσαι από αγαπημένα πρόσωπα; Νιώθεις  πράγματι ευτυχία; Αν ναι, τότε φύλαξέ την, προστάτευσέ την, κράτησέ την μακριά από ανθρώπους που δεν έχουν χώρο μέσα στη ζωή και στον παράδεισο σου και μοιράσου την μόνο με τα πρόσωπα της καρδιάς σου. Τα υλικά αγαθά δεν ξεκλειδώνουν την ηρεμία και την γαλήνη, σίγουρα σε διευκολύνουν στην καθημερινή σου ζωή, αλλά μοιραία σε οδηγούν στην μελαγχολία αν δεν έχεις να τα μοιραστείς με κάποιον.

Το σπίτι είναι απλά ένα κτίσμα, ένα μέρος, μία βάση διαβίωσης. Γεμάτο από πράγματα, άδειο από ευτυχία αν οι άνθρωποι που διαμένουν σε αυτό δεν χτίζουν δυνατές σχέσεις!

Οι άνθρωποι κάνουν αυτό που λένε οι Αμερικάνοι “home”.  Επομένως, που είναι το δικό σου σπίτι;

Photo: mardou