Now playing:

Now playing:

Το φύλλο που δεν έπεσε

Οι αξίες της ζωής είναι αδιαπραγμάτευτες ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι.  Η ίδια κοινωνία είναι θεμελιωμένη από αρχαιοτάτων χρόνων από την τιμιότητα, την αλήθεια και τον σεβασμό, έννοιες που μπορεί να είναι καθοριστικές για τον τρόπο ζωής και σκέψης μας. Η υλιστική πλευρά της αξίας όμως, δεν αφήνει τα περιθώρια να παραμείνουν αναλλοίωτες οι έννοιες αυτές, με αποτέλεσμα να μην διαφυλάσσεται ούτε η ίδια η αυτοεκτίμηση του ανθρώπου μπροστά στον βωμό των προσδοκιών που πιθανώς να έχει χτίσει.  

Κατακλυζόμαστε καθημερινά από έντονες, διαφορετικές και δυσάρεστες καταστάσεις οι οποίες ενδεχομένως σε συνάρτηση με συμπεριφορές, να οδηγούν στην απομόνωση, κλονίζοντας τις αξίες μας.

Από την άλλη, αποζητούμε όμως, οι αξίες μας και οι πεποιθήσεις μας να αντικατοπτρίζονται  θετικά στις πράξεις μας. Αφετηρία είναι η ιεράρχηση των πράξεων μας σε συνδυασμό με την επαναξιολόγηση των αξιών μας. Οφείλουμε να είμαστε τίμιοι σε κάθε τι που κάνουμε, με την αλήθεια και τον σεβασμό ως συνοδοιπόρους. Η κρίση που περνάμε είναι στην ουσία κρίση αξιών γιατί εμβαθύνοντας, θα διαπιστώσουμε ότι όλα έχουν ως άξονα τις ενέργειες που προκύπτουν από τις πράξεις μας. Είναι ζωτικής σημασίας να «εξασφαλίσουμε»  την κοινωνική μας διαβίωση με ηθική, αρμονία και υπευθυνότητα κι όχι να υιοθετούμε τακτικές  που οδηγούν στην εξυπηρέτησή μας ως μονάδα. 

Πρέπει να είναι αυτονόητα τα θεμελιώδη ιδανικά, διαφορετικά η απουσία τους, θα οδηγήσει σε ένα αβέβαιο αύριο, με δυσάρεστα πνευματικά, κοινωνικά και ηθικά διλήμματα.

Υπάρχει η ελπίδα ότι αυτό που ζούμε είναι σίγουρα δοκιμασία της ανθρώπινης ύπαρξης κι ότι σε  αδιέξοδο δεν μπορούμε να βρεθούμε αν δεν το έχουμε επιδιώξει. «Ας μένει λοιπόν πάντα ένα τελευταίο φύλλο στο δέντρο που θα διαδέχεται την βαρυχειμωνιά…»

Εσείς, τι λέτε;