Το όνομα του Απόστολος Γαρούφος, με καταγωγή από το Τσοτύλι Κοζάνης και είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στις Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνίας και στην Ειδική Αγωγή και Ψυχοπαιδαγωγική της Ένταξης, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Με προπτυχιακές σπουδές στην ελληνική φιλολογία και κατεύθυνση στις νεοελληνικές και βυζαντινές σπουδές, η μεγάλη του αγάπη για τα άτομα με προβλήματα όρασης τον οδήγησαν στην εκμάθηση της γραφής Braille (Μπράιγ).
Όπως ο ίδιος έχει αναφέρει, «μόλις έκλεισα τα μάτια μου μ’ ένα πανί, προσπάθησα να περάσω ένα ολόκληρο 24ωρο σαν άτομο με πρόβλημα όρασης. Ο χρόνος με κλειστά μάτια πέρασε πολύ εύκολα, σχετικά, καθώς με τη Braille μπορούσα να χειριστώ την τηλεόραση, τον υπολογιστή, αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι το οποίο ήταν ζωτικής σημασίας για εμένα: να διαβάσω μόνος μου λογοτεχνία. Ούτε να μου διαβάσει κάποιος υπολογιστής, αλλά ούτε και να μου το διαβάσουν άλλοι».
Κι έτσι γεννήθηκε η ιδέα για τον Απόστολο Γαρούφο. Αρχικά, χρησιμοποιώντας ειδικό λογισμικό μετέγραψε σε γραφή Braille το «Μονόγραμμα» του Οδυσσέα Ελύτη για το προπτυχιακό του, με μετέπειτα στόχο να δημιουργήσει ένα ηλεκτρονικό πρόγραμμα για κάθε ιδιώτη, χωρίς γνώσεις Braille, να μπορεί να μεταγράφει όποιο κείμενο ή βιβλίο επιθυμεί. Σε συνεργασία με τον καθηγητή του, Τηλέμαχο Γούδα, δημιούργησαν την εφαρμογή «MinaDot» που κάνει αυτόματες μεταγραφές σε δευτερόλεπτα, βάζοντας ελληνική ή ακόμα και αγγλική γραφή με εύκολο τρόπο και χωρίς γνώση της Braille.
Ο Απόστολος σκοπεύει να αναρτήσει το λογισμικό του στο διαδίκτυο για να έχουν όλοι πρόσβαση σε ελεύθερες μεταγραφές. Ερωτηθείς από το Αθηναϊκό Πρακτορείο – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων για το πόσο εύκολο είναι η διασκευή βιβλίων για τυφλούς, διευκρίνισε πως μεταγραφές και εκτυπώσεις αυτών πραγματοποιούνται ήδη από διάφορους συλλόγους. «Στην ουσία εγώ ήθελα να έχω ένα ηλεκτρονικό πρόγραμμα, το οποίο να κάνει αυτόματες μεταγραφές από ελληνικά και αγγλικά πρωτίστως, ώστε να το έχω σε πρώτη μορφή με τον κώδικα Braille. Η δεύτερη φάση είναι να γίνει η εκτύπωση. Με το λογισμικό που έχω δημιουργήσει, δεν χρειάζεται να γνωρίζει κάποιος από μεταγραφές, αφού αυτό το κάνει αυτόματα. Βάζεις γραφή βλεπόντων και τη μεταγράφει αυτόματα».
Η πρόσβαση λογοτεχνικών κειμένων σε άτομα με προβλήματα όρασης είναι δύσκολη και ελλιπής, ακόμα και η απλή ανάγνωση ενός περιοδικού ή βιβλίου, που για τους περισσότερους αποτελεί αυτονόητο. Όπως λέει και ο Απόστολος, κι εμείς συμφωνούμε απόλυτα μαζί του, «η εκπαίδευση είναι το πιο σημαντικό πράγμα σε αυτή τη ζωή. Ανοίγεις φτερά, απολαμβάνεις τον έρωτα και τη μυρωδιά των σελίδων. Θα πρέπει να υπάρξει μια σημαντική πρωτοβουλία και μια έξαρση εκδόσεων βιβλίων για τα άτομα αυτά. Δεν μπορώ να σκεφτώ τον εαυτό μου να απαντάει κάτι διαφορετικό στην ερώτηση “φαγητό ή λογοτεχνία”, φυσικά και θα επιλέξω το δεύτερο. Ίσως τελικά, εμείς κάνουμε τους τυφλούς, απέναντι στα άτομα με προβλήματα όρασης. Ενώ βλέπουμε πως ο συνάνθρωπος χρειάζεται το αυτονόητο, εμείς απλά κωφεύουμε και τυφλωνόμαστε από εγωισμό».