Οι κασέτες ήχου μπορεί να μη παράγονται πλέον μαζικά και να έχουν αντικατασταθεί από άλλα μέσα ήχου αλλά ήταν η επανάσταση και η καθοριστική αρχή στο να γίνει η μουσική πιο προσωπική και πιο «φορητή» για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Πέρα από την αίσθηση του vintage και του συλλεκτικού, η κασέτα έχει κι άλλες τόσες αποθηκευμένες συναισθηματικές μνήμες για εμάς που τις χρησιμοποιούσαμε κάποτε!
Μπορεί η κασέτα να μην ήταν το τέλειο μέσο για τον ήχο συγκριτικά με τα CDs ή τα σύγχρονα ψηφιακά μέσα ήχου, αλλά η έλευση της έδωσε την ευκολία για εγγραφή ραδιοφωνικών εκπομπών ή μεταγλώττισης από εγγραφές LP σε μια εύκολα φορητή μορφή, επιτρέποντας μετέπειτα στους ακροατές να φτιάχνουν τα δικά τους playlists, να τα μοιράζονται και φυσικά να τα ακούνε και στο αυτοκίνητο τους. Περίπου 100 δισεκατομμύρια κασέτες έχουν πωληθεί σε όλο τον κόσμο από τότε που λανσαρίστηκε τη δεκαετία του 1960.
Αν σήμερα φτιάχνουμε λίστες αναπαραγωγής σε υπηρεσίες streaming, δεκαετίες πριν, η κενή κασέτα μας έδινε από τότε την δυνατότητα να γίνουμε εμείς οι δημιουργοί, ηχογραφώντας τα αγαπημένα μας τραγούδια από το ραδιόφωνο ή από δίσκους βινυλίου, να καταγράφονται τηλεφωνικά μηνύματα, βιβλία και στιγμές καλλιτεχνικής έμπνευσης, όπως χαρακτηριστικά έγινε με τον κιθαρίστα Keith Richards των Rolling Stones, όταν ένα βράδυ πάτησε το «record» στο κασετόφωνο της Philips και ξυπνώντας άκουσε το πασίγνωστο «Satisfaction» μαζί με 40 λεπτά ροχαλητό, όπως είχε πει ο ίδιος.
Ο εφευρέτης της κασέτας ήταν ο Lou Ottens, επικεφαλής ανάπτυξης προϊόντων στο εργοστάσιο ηλεκτρονικών της Philips στο Hasselt του Βελγίου, μαζί με την ομάδα του. Ενώ είχε προηγηθεί η ανάπτυξη φορητών μαγνητοφώνων για τους εργοδότες τους, αυτό που είπε στην ομάδα του ήταν ότι έπρεπε να αναπτύξουν μια μικρότερη συσκευή ήχου, φθηνότερη και ευκολότερη στη χρήση από το μαγνητόφωνο.
“Μπορώ να λάβω τα εύσημα για την ιδέα, και μια σειρά από ιδέες που προέκυψαν, αλλά οι μηχανικοί και οι σχεδιαστές έχουν κάνει τη δουλειά”, δήλωνε αργότερα ο κ. Ottens για την κασέτα. “Δεν έχω κάνει τίποτα το ιδιαίτερο.”
Η εφεύρεση του 1962 έφερε όχι μόνο επιτυχία αλλά επανάσταση. Οι πρώτες κασέτες ήχου είχαν διάρκεια 60 λεπτά και χωρούσαν τη μία πλευρά ενός LP. Η επέκταση της σε 90 λεπτά επέτρεψε την αποθήκευση ολόκληρων άλμπουμ σε μία μόνο πλευρά της κασέτας. Από την άλλη, οι ερασιτέχνες ή οι χομπίστες είχαν βρει πλέον τον τρόπο να ηχογραφούν αυτά που ήθελαν.
Και παρόλο που ο Lou Ottens δεν μπορούσε να εξαλείψει το πρόβλημα στην ταινία που χαλάρωνε, τι εμπειρία θα χτίζαμε εμείς σαν χρήστες και τι ιστορίες θα είχαμε να λέμε μέχρι σήμερα για το περιβόητο στυλό Bic ή το μολύβι με τις έξι ράχες που διόρθωνε την ταινία στην στιγμή;
Αντί να κρατήσει την εφεύρεση του απόρρητη, ο Ottens προέτρεψε τη Philips να εγκρίνει το σχέδιο του για να μπορεί να γίνει βιομηχανικό πρότυπο και να προσεγγίσει ένα ευρύτερο κοινό. Η κασέτα έκανε το ντεμπούτο της σε μια εμπορική έκθεση στο Βερολίνο το 1963. Ο Ottens και η Philips έκαναν μια συμφωνία με τη Sony για να παράγουν από κοινού μια τυπική κασέτα, αλλά ήταν η Sony που τελικά δημιούργησε το Walkman, καθιστώντας την αναπαραγωγή κασετών πραγματικά φορητή.
Ο Lou Ottens αποσύρθηκε το 1986 και η τεχνολογία εξελίχθηκε. “Η κασέτα είναι ιστορία”, είχε δηλώσει στο περιοδικό Time το 2013. “Μου αρέσει όταν έρχεται κάτι νέο.”
Lou Ottens (Lodewijk Frederik Ottens)
O Lou Ottens γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου 1926 και απεβίωσε στις 6 Μαρτίου 2021. Με γενέτειρα του το Bellingwolde των Κάτω Χωρών, μεγάλωσε στο Hilversum. Οι γονείς του, Frederika (nee Sievers) και Jan Ottens, ήταν και οι δύο δάσκαλοι κι εκείνος…. ένας μάστορας εκ γενετής!
Όταν ήταν παιδί, περνούσε την ώρα του παίζοντας με ένα σετ κατασκευής μοντέλων Meccano. Ως έφηβος, προχώρησε σε ένα πιο προχωρημένο πείραμα κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Lou έφτιαξε για την οικογένειά του ένα ραδιόφωνο που μπορούσε να συντονιστεί στο ελεύθερο ολλανδικό ραδιόφωνο Oranje, με μια κατευθυντική κεραία που ονόμασε “Germannenfilter” που θα μπορούσε να παρακάμψει την εμπλοκή του σήματος από τους Γερμανούς.
Αργότερα υπηρέτησε στην ολλανδική πολεμική αεροπορία, αν και τοποθετήθηκε στο έδαφος λόγω κακής όρασης. Μετέπειτα, αποφοίτησε από το Τεχνικό Πανεπιστήμιο Delft το 1952 με πτυχίο μηχανολόγου μηχανικού και έπιασε δουλειά στο εργοστάσιο της Philips στο Hasselt του Βελγίου. Το 1956 παντρεύτηκε τη Μάργκο βαν Νουρντ και το 1960 έγινε διευθυντής ανάπτυξης προϊόντων.