Όταν ήμουν παιδί, ήθελα να γίνω τα πιο απίθανα πράγματα – κατά τους μεγάλους. Βασικά, ήθελα να γίνω ήρωας και να σώσω τον κόσμο από κάθε λογής κακό ή αναποδιά και να φέρνω μόνο χαμόγελα και ευτυχία.
Φτάνω στο σήμερα και σκέφτομαι…μπορεί να μην έσωσα τον κόσμο που δεν έγινα ήρωας όπως τουλάχιστον το φανταζόμουν σαν παιδί, αλλά έκτισα ένα καταφύγιο. Τον εσωτερικό μου κόσμο με όλα τα όμορφα συναισθήματα που γεννιόντουσαν με τη σκέψη να προσφέρω και να κάνω το καλό. Δεν έχει σημασία τελικά τι σπούδασα ή τι επάγγελμα ακολούθησα, γιατί τελικά το καταφύγιο των δικών μου σκέψεων και συναισθημάτων με βοήθησε να ενσωματώσω τις καθημερινές μου σκέψεις, δίνοντας περισσότερο τροφή στη ψυχή και τις καθημερινές μου πράξεις.
Ποιο είναι το δικό σου καταφύγιο; Τι είναι αυτό που τρέφει την δική σου ψυχή;
Photo by mardou