Δεν θυμάμαι πότε πήρα την απόφαση να σταματήσω τελικά να τα βάζω με τον χρόνο και να πάψω να σκέφτομαι τι θα έκανα αν μπορούσα να τον γυρίσω πίσω, ή ακόμα αν μπορούσα να τον προχωρήσω τόσο μπροστά και να γίνω η Πυθία του εαυτού μου, τι θα άλλαζα.
Πόσο μάταιο όμως είναι αυτό και πόσο άγχος μπορεί να δημιουργείται και να μη είμαι παρών στις πραγματικές στιγμές ενώ ταυτόχρονα για τις μελλοντικές στιγμές να αφήνομαι να με κυριαρχεί η τρομακτική σκέψη του αγνώστου. Με αυτόν τον τρόπο, βρίσκομαι διαρκώς σε μία κάψουλα του χρόνου η οποία με γυροφέρνει και με ελέγχει.
Οδηγός της όμως, είμαι εγώ. Ας χαρώ λοιπόν την στιγμή «τώρα», ας αναπολήσω την στιγμή «τότε» και ας ονειρευτώ τη στιγμή «αύριο» με λαχτάρα και πάθος!
Εσύ, είσαι διατεθειμένος να γίνεις ο οδηγός στη δική σου χρονοκάψουλα;
Photo by mardou