Η τεχνολογία σε όλες τις προεκτάσεις αποτελεί αναπόσπαστο μέρος στην διευκόλυνση και στον προγραμματισμό της ζωής μας και χρόνια τώρα δεν είναι απλά σημείο των καιρών. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι είναι ο σύμμαχός μας στην εκπαίδευση, στην επιστήμη, στην υγεία, στην καθημερινότητα και στην εξέλιξή μας. Σε όλο το φάσμα της τεχνολογίας και ειδικά στις εφαρμογές επικοινωνίας, μας δίνεται η δυνατότητα να αναπτύξουμε και τις διαπροσωπικές μας δεξιότητες…ή μήπως όχι;
Ανεπαίσθητα αλλά και αισθητά, η πραγματική μας ζωή μετατρέπεται σε μια διαδικτυακή ζωή. Η ουσιαστική επικοινωνία που προσφέρεται μέσω της δια ζώσης επικοινωνίας και της βλεμματικής επαφής και με ότι άλλο συνεπάγεται η μη-λεκτική επικοινωνία, γίνεται undercover πίσω… από μία οθόνη. Η έκταση του ψηφιακού κόσμου διαμορφώνει τον τρόπο που επικοινωνούμε, αφού η κοινωνική προσέγγιση, ειδικά εν μέσω πανδημίας, επιτυγχάνεται μέσω των λογαριασμών κοινωνικής δικτύωσης.
Σε τι βαθμό, μπορεί η distant επικοινωνία να μας επηρεάζει ψυχικά και να μην μας κάνει να φερόμαστε με τρόπο εξαρτημένο – εφόσον σχεδόν κάθε μας κίνηση επιτυγχάνεται απαραιτήτως μέσω βιντεοκλήσης, email ή social networking;
Τα παιδιά από την άλλη, αποκτούν την ικανότητα από πολύ μικρή ηλικία να χειρίζονται τις οθόνες, όπως τις έλεγε η γιαγιά μου που τις πρόλαβε, αλλά ταυτόχρονα η εξάρτηση που χτίζεται σε χρόνο dt, δημιουργεί πρόσχαρη χαρά και ένταση, χάνοντας τη πραγματική απόλαυση μέσω του φυσικού παιχνιδιού και της επαφής με άλλα παιδιά.
Σημεία των καιρών; Όχι, όσο υπάρχει ο άνθρωπος, τόσο θα υπάρχει εξέλιξη. Τα οφέλη της τεχνολογίας, γνωστά σε όλους, δεν χρειάζεται να ειπωθούν πάλι σε αυτή τη σελίδα. Η προσωπική και ταπεινή μου γνώμη είναι ο περιορισμός της αλόγιστης χρήσης για να διατηρήσουμε την ποιότητα ζωής μας και να εστιάζουμε στα απλά σημαντικά. Ο τρόπος; Όχι ένα μαγικό φίλτρο που θα τα μπλοκάρει, αλλά το δικό μας φίλτρο που θα βάζουμε σε πληροφορίες που λαμβάνουμε και όριο στο χρόνο που θα αξιοποιούμε τα εργαλεία που μας προσφέρονται.
Διότι αυτά είναι το μέσο – αν βάλουμε εμείς τα όρια στις τεχνολογικές «μηχανές» ίσως αποφύγουμε να έχουμε τελικά μια Εικονική Ζωή σε μια Εικονική Πραγματικότητα. Εσείς, τι λέτε;